Gastenboek

NAAR LOURDES MET JEANNE. (9-16 SEPTEMBER, 2008) Ruim op tijd kwam de bus op dinsdag 9 september op het kerkplein aan. In de bus zaten toen al twee echtparen uit Volkel en een echtpaar uit Boekel. Een echtpaar uit Nuenen stapte met ons in Aarle-Rixtel in. Met onze chauffeur Toon Ketelaars en onze reisleidster Jeanne Verhagen waren we in totaal met 29 personen. Ondanks het vroege uur, 06.00 uur, was de stemming al meteen opperbest. We hadden er allemaal zin in. Om 8.30 uur hadden we al een heerlijk ontbijtbuffet bij het de Valkhotel in Nazareth, iets ten zuiden van Gend. Hetty Lemmens las in de bus een kaart met mooie woorden voor, die Dina Loomans vanaf haar ziekbed had meegegeven. We hopen allemaal dat het met Dina gauw weer de goede kant uit gaat. Jeanne had goed gezorgd en de vrijwilligers en vrijwilligsters van de bardienst verwenden ons gedurende de hele busreis met veel hapjes en drankjes. Na een lunch even voorbij Parijs werd de reis voortgezet tot Argenton-sur-Creuse waar we, na een lekker diner, ook de nacht hebben doorgebracht. Woensdag 10 september. We komen er achter dat de Franse manier van ontbijten niet is wat we in Nederland gewend zijn. We krijgen een croissantje en een stuk stokbrood, met als beleg alleen jam en boter. Dit wordt echter in de loop van de dag ruimschoots goedgemaakt omdat de Fransen twee keer per dag warm eten. Ter afleiding werd onderweg nog een zelfgemaakt liedje gezongen. Ook bleek zich een lid van de cabaretgroep Pimpernel in ons gezelschap te bevinden, deze dame vertelde ons op humoristische wijze hoe de schepping in zijn werk is gegaan. We hadden een wat langere tussenstop in het plaatsje Rocamadour. Dit is een oude bedevaartplaats waar men kon boeten voor begane zonden om zodoende aflaten te verdienen. Het was daar erg mooi met beneden in het dal het dorpje, daar boven de kerken en kapellen en weer een niveau hoger een kasteel. Wilde men vroeger een volle aflaat verdienen dan moest men met zware natte kleding de tweehonderd treden hoge trap naar het kasteel beklimmen. Verder naar onze eindbestemming. Bij het binnenrijden van Lourdes werd, per traditie, het liedje "in Lourdes op de bergen gedraaid", waarbij voluit het AVE AVE werd mee gezongen. Na het diner nam Jeanne ons mee naar de heiligdommen. De Heiligdommen is in feite een af te sluiten park waarin zich behalve de grot ook vele kerken en kapellen, een levensgrote kruisweg, een enorme ondergrondse basiliek en een wei voor nog grotere plechtigheden bevinden. De winkels, allemaal met vrijwel hetzelfde aanbod, zijn allemaal buiten de heiligdommen. Een enorme drukte maar niet dat je daar last van had. Een lange rij voor de Mariagrot waar de verschijningen aan Bernadette hebben plaats gevonden. Geen wringen of voorschieten iedereen gedraagt zich gepast en eerbiedig, ook al kan de wachttijd wel 40 á 50 minuten zijn. Iedereen loopt op die manier langzaam tot in de grot waarbij de rotswand steeds aangeraakt wordt. Tussendoor krijgen vanaf een andere zijde zieke of hulpbehoevende mensen voorrang om de grot in te gaan. Een nog langere rij van mensen die klaar staan om mee te lopen met de sacramentsprocessie. Vrijwel iedereen draagt daarbij een kaars waarvan de vlam tegen uitwaaien beschermd wordt door een kartonnen kapje. Iedere avond om 21.00 uur trekt deze processie over het terrein . Hierbij wordt in zes talen gebeden en worden liederen gezongen. Ik ga me niet uitlaten over de gevoelens die men hierbij krijgt, dat kan voor eenieder anders zijn, je moet het meemaken. We zijn gehuisvest in Hotel Florida tot maandagmorgen. De kamers zijn ruim en netjes en ook het eten is lekker en afwisselend. Lourdes staat helemaal op zijn kop vanwege de komst van de paus. overal zien we dranghekken podiums en grote T.V schermen verschijnen. Velen uit ons gezelschap voldoen aan verzoeken van familie, vrienden of kennissen door kaarsen op te steken of Lourdeswater mee te nemen. Donderdag 11 september. Je zou verwachten dat het in Lourdes, toch in Zuid Frankrijk gelegen, meestal mooi weer is. Dat is niet het geval het regent er vaak en de buien komen snel en onverwacht. Ook wij hebben daar volop mee te maken gehad. Gewapend met paraplu,s zijn we , onder leiding van Jeanne naar oud Lourdes gegaan. Hier bezochten we het gerestaureerde geboortehuis van Bernadette. Dit was gevestigd in een watermolen. Ook zijn we in de kerk geweest waar Bernadette is gedoopt. Deze kerk is ooit afgebrand, maar in de brandresten heeft men nog wel het doopbewijs van Bernadette gevonden. Dit hangt, flink uitvergroot, in deze kerk. Bernadette en haar familie woonden ook een tijd in een cachot, een gevangenis, niet voor straf maar uit armoede er was niks beters. Erg interessant was het beeldenfabriekje dat we bezochten. De gipsen beelden worden in een mal gegoten, waarna men ze handmatig van oneffenheden ontdoet. Ook het beschilderen gebeurt handmatig. Vrijwel iedereen kan hier de heilige vinden waar hij of zij naar genoemd is. Voor de zaligverklaring en later ook voor de heiligverklaring van Bernadette was het nodig haar op te graven. Beide keren is gebleken dat haar lichaam niet aangetast was. Na haar heiligverklaring is Bernadette opgebaard in een glazen kist te Nevers. Hier zijn we niet naar toe geweest. Er is echter wel een wassenbeeldenmuseum in Lourdes waar het verhaal van de verschijningen is uitgebeeld en ook met haar in een glazen kist. Vrijdag 12 september. Het is niet zo dat we steeds als groep bij elkaar zijn. We weten intussen voldoende de weg in Lourdes en zeker bij de heiligdommen. Er zijn daar drie kerken boven elkaar gebouwd. De onderste kerk is precies zo gebouwd dat het altaar zich boven Maria in de grot bevindt. De middelste kerk kan men bereiken door een oplopende voetpad die in een ruime boog aan weerszijden van de onderste kerk is aangelegd. Van daaruit kan men dan ook nog naar de bovenste kerk. Deze kerken en ook de grote ondergrondse kerk waar 25 a 30.000 mensen in kunnen hebben we natuurlijk ook bezocht. Hier hebben we echter geen H.Mis bijgewoond. Op de heiligdommen bevindt zich namelijk een Vlaams/Nederlandse "afdeling". Hier wordt iedere morgen een H.Mis opgedragen in het Nederlands. Een Vlaamse pater of priester heeft hier de leiding en zorgt dat de Nederlandse en Vlaamse bedevaartgangers en toeristen hier naar de kerk kunnen en verzorgt bijvoorbeeld ook de Nederlandstalige gebeden in de processie en bij de kruisweg. De kruisweg hebben we wel met de hele groep gedaan. Dat gebeurde dan onder leiding van de Belgische mevrouw Desmet, die samen met haar man veel vrijwilligerswerk doet in de Nederlandse "afdeling". De kruisweg heeft op velen van ons een diepe indruk gemaakt. De woorden die zij sprak, aangevuld met voorbeelden uit het dagelijks leven bij iedere statie, zorgden voor brokken in de keel en een branderig gevoel achter de ogen. We hadden het druk. We zijn ook nog naar het klooster geweest waar Bernadette haar opleiding heeft gehad en waar ze haar eerste communie heeft gedaan. Ook naar het huis waar Bernadette als baby heeft gewoond tot ze twee jaar was. Bernadette's moeder kon door een ongeval geen borstvoeding meer geven. Bernadette werd toen naar een vrouw in Bartres gebracht wiens baby was gestorven. Deze Marie Lagues is dus Bernadettes voedster geweest. Tenslotte zijn we ook nog bij de intact gebleven schapenstal geweest waar Bernadette de schapen gehoed heeft. Zaterdag 13 september. Heel iets anders , we gaan met de bus naar de Pyreneeën. Hadden we al veel bewondering voor onze chauffeur Toon, op deze dag is dat nog eens verdubbelt.We zagen bekende namen uit de Tour de France , zoals de Tourmalet en de Aspin. We zagen de Napoleonsbrug die de naam heeft vruchtbaarheid te brengen. Tot grote hilariteit van ons allen wilden vooral de zusters Ursulinnen (Harriet en Bernadette) met alle geweld die brug over. Later op de dag liet zuster Harriet weten dat ze volgend jaar niet terug ging naar de Pyreneeën want dat was te gevaarlijk voor de kleine !!!! Verder naar Pont d’Espagne. Ongelooflijk dat op een dergelijk parcours wielrenners hun leven durven riskeren. Wij kregen in ieder geval van Jeanne ieder een rolletje mentos om niet ziek te worden door de vele en scherpe bochten. Toon loodste ons rustig en bekwaam naar boven. Het was volledig de moeite waard, wat hebben we daar genoten. Prachtige berglandschappen maar vooral te talrijke watervallen die hier samenkomen en zodoende de rivier de Gave vormen. Ook hier weer, je moet het zien, je moet het meemaken. De paus was inmiddels in Lourdes aangekomen. Na het diner zijn we allemaal op eigen gelegenheid naar de heiligdommen gegaan. Daar liep het een en ander, om niet te zeggen alles, mis. Het was een chaos en het regende. Uiteindelijk heeft de Paus, luid bejubeld door de uitzinnige menigte, een toespraak gehouden in het Frans. Sommigen hebben het goed gezien, anderen zagen de paus zo groot als een lego poppetje. De opgestelde T.V. schermen konden daar niet veel aan veranderen, het was gewoon veel te druk. Zondag 14 september. Er is een H.Mis op de grote wei, dus in de buitenlucht. Iedereen ging weer op eigen gelegenheid. Sommigen naar de wei anderen kozen een plekje bij de grote schermen. Dit was wel goed te doen. Doordat veel mensen naar de wei waren was het bij de schermen veel minder druk en was alles voor iedereen goed te volgen. Dat wil zeggen te zien want om het echt te volgen moest men wel goed Frans verstaan. Gelukkig was het wel droog. Ook ’s-avonds was er weer een toespraak door de paus. Het veelvuldig en luid uitgeroepen VIVA LA PAPA getuigt van de grote bewondering die men in de meer zuidelijke landen voor de paus heeft. Maandag 15 september. We gaan terug. Annie Pimpernel doet weer een voordracht onderweg. We lunchen in een kasteeltje van de Nederlandse familie Kooijman in de Creuse. Daarna vertelt iemand in de bus ook nog over een akelige droom die hij gehad heeft maar die gelukkig toch nog goed afliep. We dineren en overnachten in een Ibis hotel in Chateauroux. Dinsdag 16 september. De reis verloopt voorspoedig, we hebben een lekkere en gezellige picknick onderweg. We zien in Parijs de Eifeltoren. We worden weer , zoals iedere dag, verwend door Jeanne die werkelijk overal aan denkt en bang is dat wij verdorsten of verhongeren. Twee personen brengen onderweg nog een voordracht zodat de tijd en de kilometers harder lijken te gaan. En zo komen we in Casteren aan waar ons ook nog eens een heerlijk afscheidsdiner staat te wachten bij restaurant de Kruidenlucht. Voor het diner sprak Betsy Bakkers haar dank namens ons allen uit voor de fantastische manier waarop Jeanne en Toon onze vakantie tot een groot genot hebben gemaakt. Dik verdiend kregen beiden een enveloppe met inhoud bijeengebracht door alle deelnemers. Jeanne en Toon lieten daarna in de bus weten ons ook een bijzonder leuke, hechte groep te vinden en dat het prettig was met ons om te gaan. Hetty en Betsy van het bestuur van de KBO hebben mij verzocht een stukje voor de seniorenwijzer te schrijven. Het hoefde maar een klein stukje te zijn. Dat is niet helemaal of liever helemaal niet gelukt. Moge uit de lengte van dit schrijven blijken hoe enthousiast ik en met mij velen zijn over deze reis. Jan van Doren